Weer naar het Zuiden.

De titel zegt het al: "Weer naar het Zuiden", naar Spanje dus. Alleen zou het dit keer anders lopen. De bedoeling is om het laatste deel van de winter in Spanje te vertoeven vanwege de aangenamere temperaturen.

De heenreis verloopt voorspoedig via de tolwegen en dankzij de tolbadge kunnen we met een snelheid van 30 km per uur de slagbomen passeren.

Na overnachtingen in Mendig in Duitsland en La Chapelle de Guinchai in Frankrijk  bereiken we de camperplaats Empordarea in Palamos waar we een paar dagen halt houden.

Het schaarse wereldnieuws dat ons bereikt spreekt van een corona virus uitbraak. Dit zou later onze plannen danig in de war schoppen, maar dat weten we dan nog niet.

Nee niet de onze, maar wel de grootste camper die we tot dusver ooit gezien hebben.

We houden ons wat bezig met fietsen en acclimatiseren.

Na enkele dagen gaan we verder zuidwaarts en overnachten bij het restaurant Spätzle Fritz, waar je gratis kunt overnachten als je er ook een maaltijd gebruikt.

Overnachting bij Der Fritz.

We doen ons tegoed aan lekkere mandarijnen.

De volgende dag passeren we Barcelona en strijken neer op camping Los Pinos bij Peniscola.
Intussen vernemen we dat in China het corona virus steeds meer slachtoffers eist.

Camping Los Pinos.

Wel een krappe camping met weinig manoeuvreer mogelijkheid.

Veel Nederlanders op Los Pinos.

Aanvankelijk willen we hier 3 dagen staan, maar het is een leuke camping met uitstekende voorzieningen dus we besluiten er 10 dagen te staan alvorens verder zuidwaarts te trekken.
We weten dan nog niet dat deze camping ons eindpunt zal zijn.

Er hangt een hippie-achtige sfeer.

We vermaken ons met wandel- en fietstochten langs de boulevard en het voederen van het ezeltje die al vroeg in de morgen achter het hek de campinggasten af gaat voor wat lekkernijen.

Het ezeltje Nono op strooptocht.

Natuurlijk vergeten we ons zelf niet.

Lekker eten bij AliBaba in Benicarlo.

Ontbijten in eigen tuin.

De dagen gaan kalm voorbij en we genieten volop van het prachtige weer.
Intussen heeft het coronavirus Europa bereikt en gooit het openbare leven steeds meer in de war.

De schade van de vorige storm moet nog hersteld worden voordat het zomerseizoen begint.

De hotels wachten op hun nieuwe bewoners.

Ook aan de viervoeters wordt gedacht, hier zelfs een honden-wasserette.

Tot dusver zijn de supermarkten nooit druk. De supermercado waar we bijna dagelijks komen hebben nooit meer dan 2 van de 10 kassa's open.
Na een dagje fietsen blijkt dat opeens heel anders.

Voor Spaanse begrippen een zeer drukke parkeerplaats.

Hamsteren!

Vanaf dit moment zullenen de gebeurtenissen zich razendsnel ontwikkelen.
Het begint als we een andere camping vlakbij de onze willen bekijken, om de volgende keer uitwijk mogelijkheden te hebben.
Daar ontmoeten we een Youtuber die we kennen, waar we ook op geabonneerd zijn, "De Mazzel".

Hun camping wordt de volgende dag gesloten vanwege het oprukkende virus.
Men laat de campinggasten de keuze; of de volgende morgen vertrekken of 2 weken in quarantaine.
Met dit nieuws bereiken we onze eigen camping waar men van "niets weet".
De camping eigenaar doet er zelfs nogal laconiek over.
Later die middag wordt er steeds meer duidelijk en worden eventuele blijvers steeds meer restricties opgelegd.

Voor ons is de keuze niet moeilijk: we gaan.
Na een slechte nachtrust, de boel inpakken en om 8 uur staan we vertrekklaar bij het hek.

We passeren de Spaanse grens zonder veel problemen, sowieso zijn er naar onze mening maar weinig campers op pad. We gooien de tank vol en merken dat de slechte nachtrust er voor zorgt dat we deze dag niet erg ver zullen komen.

In de buurt van D'Agde, is wel genoeg voor vandaag.

De volgende morgen staan we om kwart voor vijf op en nog voor half zes gaan we op pad voor een rit die onze langste tot dusver zal worden.
We pakken alleen maar de tolwegen en dat loont zich want het is niet druk en we gaan als een speer.
Na een aantal stops is het schemer als we de Luxemburg-Duitse grens bereiken, waar we in een controle-fuik terecht komen. We mogen door, als we vertellen dat we van hier rechtstreeks naar huis rijden.
Dat blijkt toch iets teveel van het goede en na 1266 km vragen we aan de nachtportier van Hotel van der Valk in Cuijk of we hier mogen overnachten.

Dat is geen probleem, we mogen zelfs van de toiletten gebruik maken.

camperplaats Cuijk.

En daar eindigt onze vroege voorjaarstrip naar Spanje, heel anders dan dat wij ons van te voren hadden voorgesteld.