Bike-rider goed of fout?

Nog even een berichtje over de bike-rider.

Via de N.K.C. is het bericht verspreid, dat er bike-riders verkocht zijn waarvan de kogel spontaan af kon breken. Dit is dan ook daadwerkelijk bij één of meerdere eigenaren het geval geweest.


 https://www.nkc.nl/nieuws/2018/december/bike-rider-roept-fietsdragers-terug/

Op dit Blog wordt met regelmaat het bericht gelezen over de bike-rider die we destijds hebben laten monteren, zie post van 10 april 2016.

Het foute model heeft een enkele plaat waarop de kogel vast gelast is terwijl het verbeterde model een meer naar onderen doorlopende pen heeft die op meerder punten is vast gelast.

 

 Links een onfortuinlijke eigenaar (bron N.K.C.)   Rechts zoals wij hem hebben.

Wel sneu dat de fabrikant kans ziet om 151,25 Euro te vragen om een ondeugdelijk product te herstellen. Lijkt mij niet bepaald klantvriendelijk.
Het gaat om de bike-riders geproduceerd in de jaren 2012 en 2013.

Nog even ter afsluiting naar Bremen.

Het seizoen 2018 zit er al weer op. Op het moment van schrijven staat de camper weer op zijn winterstalling-plekje. We kijken terug op een leuk camperjaar.
Geen al te verre reizen, maar toch nog vaak weggeweest dit jaar.
Dit seizoen ook wat later kunnen beginnen vanwege omstandigheden.
Het weer was meer dan prima. We kunnen ons geen slechte weersomstandigheden herinneren. Behalve dan een apocalyptische stortbui ergens langs het Nord-Ost Kanal tijdens de zomer in Duitsland.

In november hebben we de camper gepakt voor een paar dagen Bremen.

Camperplaats Am Kuhhirten is altijd een fijne plek om te staan zowel om de stad door te struinen als te fietsen.

In Bremen komen we al jaren en we volgen de ontwikkeling van de stad met interesse.
In het havengebied is men al sinds lange tijd bezig om de oude kades en pakhuizen om te toveren tot nieuwerwetse urbanisatie. Hier verrijst Überseestadt Bremen. Van oud maakt men weer nieuw zonder de bestaande structuren aan te tasten. En als het echt niet anders kan dan worden de gebouwen alsnog geheel afgebroken. Dan komen er moderne wooncomplexen voor in de plaats.

Het plan.

Dit gedeelte is totale nieuwbouw.

De oude structuren zijn hier grotendeels intact gebleven.

De Europese Unie betaalt ook mee.

Aan het einde van de kade wordt zand opgespoten voor een stadsstrand.

De dag erop fietsen we voor de verandering nu eens stroomopwaarts langs de Weser.

We passeren het Weserstadion.

En volgen de Weser-Radweg.

Tot aan de stuw met sluizencomplex.

Over de stuw gaat het weer richting Camperplaats en zit het laatste tripje van 2018 erop.

RS 1

Nee, dit gaat niet over een hightech vervoermiddel of één of andere lichamelijke aandoening, maar RS 1 staat voor Radschnellweg Eins.
Het Regionalverband Ruhr heeft de afgelopen jaren al vele stappen gemaakt om de snelfietsverbinding van Duisburg tot Hamm tot stand te brengen.
De planning bestond al veel langer, alleen de uitvoering liet lang op zich wachten.
De Duitsers volgen dan ook het voorbeeld van Nederland waar deze snelfietspaden intussen al aardig ingeburgerd raken.
We starten de camper en gaan in de richting van Oberhausen, waar we een camperplaats hebben gevonden.
Met deze plek slaan we twee vliegen voor de prijs van één, want het vermaarde winkelcentrum Centro ligt er vlak naast en die stond ook op ons verlanglijstje.

Marina Oberhausen.

We vinden een plaatsje aan het Herne Kanal, met zicht op de bootjes zowel voor als achter ons.

 

Duizenden meters winkelplezier in winkelcentrum Centro.

We zijn al vroeg naar het winkelcentrum gegaan, want in de middag is het, wegens drukte, niet te doen.

De dag erna de fietsen van de camper gehaald om de RS 1 te rijden, want daar kwamen we immers voor.
Daarvoor moesten we dwars door het noordelijke deel van het Ruhrgebied hetgeen  op de zondagmorgen een makkie is.
We fietsen naar Mühlheim an der Ruhr  waar we route oppikken.

Hierboven loopt de RS 1 vlakbij station Mühlheim an der Ruhr.

Met inlichtingsborden word men op de hoogte gehouden.

Met fraai aangelegde bruggen.

Tijd voor een bakkie, let op de toepasselijke details.

Maar een tiental kilometers verder komen we bij de stad Essen en daar is het uit met de pret en de RS 1.
Verder dan de universiteit van Essen gaat het niet meer en zijn we aangewezen op het knooppuntensysteem dat wij ook in Nederland kennen.

Dan maar met knooppunten verder.

Het plan is om noordwaarts te gaan om naar de Zollverein in Essen te fietsen, waar vroeger de kolenmijnen waren.



We worstelen ons op af en toe slechte fietspaden naar onze bestemming.

Zollverein in Essen.

Op het binnenterrein heeft men een soort van food-court aangelegd en daar nuttigen we een welverdiende snack.

What´s in a name, maar dan op zijn Duits.

We kijken en fietsen nog wat rond alvorens de terugweg te aanvaarden.
Het plan is om de RS 1 terug te fietsen tot voorbij de plek waar we begonnen zijn, om te kijken hoever men is gevorderd is met de aanleg hiervan.
Via een site over deze fietssnelweg is het wel duidelijk dat het nog niet zo voorspoedig verloopt als gehoopt.








En dat klopt want na nog geen kilometer van ons vertrekpunt is het einde van de RS 1 alweer in zicht.

Via kijkgaten een blik op de hopelijk nabije toekomst.

NOK Nord-OstSee-Kanal.

Als je de kaart van Duitsland erbij pakt en je kijkt naar Schleswig-Holstein, helemaal in het noorden, dan zie je een waterverbinding tussen de Noordzee en de Oostzee. Van Brunsbüttel naar Kiel om precies te zijn. De NOK oftewel het Nord-Ostsee-Kanal.
Dit werd onze bestemming om eens te verkennen.

De gebruikelijke eerste stop doen we in Oldenburg om te overnachten en voorraden in te slaan. Om daarna nog redelijk vroeg in de morgen onder de Elbe door te duiken bij Hamburg, wat op dit tijdstip goed te doen is qua drukte.

Het Nord-Ostsee-Kanal is ongeveer 98 kilometer lang en is één van de drukst bevaren kanalen van de wereld. Het voorkomt dat schepen via Denemarken om hoeven te varen.

Onze eerste stop, waar we ook overnachten, is Hochdonn.
 

Goed bezette cp Hochdonn.

        

Met een riant uitzicht op het scheepsverkeer.

Complete scheepssegmenten worden vervoerd.

Op de achtergrond zien we de brug over het kanaal waar regelmatig trein verkeer overheen gaat, waaronder de trein naar Sylt.

Het kanaal telt totaal 10 bruggen en maar liefst 14 veerboten die de reizigers naar de overkant brengen.
Leuke bijkomstigheid is, dat alle veerdiensten gratis zijn. Dit is een verordening geweest van Kaiser Wilhelm die dit kort na de voltooiing in 1895 had bepaald.

Eén van de 14 veerbootjes.

Hochdonn is een goede uitvalsbasis om langs het kanaal te fietsen.
We rijden eerst naar Brunsbüttel.


 

Na Brunsbüttel rijden we door naar de Elbe monding waar dus ook het NO-Kanal begint.

Elbe monding met de Noordzee op de achtergrond.

Blik terug met rechts de rivier de Elbe en links de monding van het Nord-Ostsee-Kanal.

We fietsen weer terug bij een temperatuur van tegen de 37 graden en zetten een aantal bruggen op de foto.

Zoals deze bij Brunsbüttel.

En deze een stukje verderop.

De bedoeling is om na een paar overnachtingen in Hochdonn verder te gaan naar de volgende camperplek aan het kanaal, maar de hitte wordt nu steeds ondraaglijker.
 

Zelfs met de Sunblocker komt de temperatuur nauwelijks onder de 34 graden.

We besluiten om wat verder door te rijden naar Cp Schachtholm. Daar is het wat opener en we staan op gras, wat misschien iets meer koelte geeft.

Gras; maar nou niet bepaald koeler.

Hier pakken we het kanaal weer op, hetzij een heel stuk verder.
Van hieruit kan je makkelijk naar Rendsburg fietsen. Dat is niet zo ver, want daarvoor is het nu echt te heet.

Ai, er wordt niet gestrooid.

          

Rendsburg in zicht met de befaamde Rendsburger Hochbrücke.

 

 

 

 

 

Voor de verandering pakken we nu eens geen veerboot maar nemen de voetgangerstunnel onder het kanaal door.
Dat veroorzaakt de nodige hilariteit, want de lift aan de zuidzijde is defect dus ons wacht een afdaling met de roltrap wat niet eenvoudig is met zwaar bepakte E-bikes.

Voor degene die het niet redt is er gelukkig hulp.

De Rendsburger Fussgängertunnel.

We slenteren in grote hitte door de stad en drinken en fotograferen wat.









 

We hebben toch even genoeg van de aanhoudende hitte en veranderen van zowel inzicht als uitzicht. We verlaten even het Nord-Ostsee-Kanal en proberen wat minder hete plekken te vinden. Het NOK pakken we later wel weer op.

Schleswig, dat ziet er wat koeler uit.

Maar ook dat valt niet mee; met een temperatuur van rond de 37 graden zitten we vrijwel de hele dag in de schaduw van een gigantische camper naast ons.

En daar heffen we het glas op.

 We fietsen 's morgens wat in de omgeving en doen het vooral rustig aan.




 

Mooi stadje, Schleswig.

 

Even andere koek, Cittipark Flensburg. Wel een stuk koeler met airco.

 We gaan wat meer naar de kust, daar staat tenminste meestal een briesje.

We kunnen de was doen en bijkomen.

Ook hier een uitgedroogde toestand.

  

De schapen hebben er een uitdagend parcours van gemaakt.

Maar het uitzicht vergoed veel.

De volgende dag richting badplaats Sankt Peter-Ording met de fiets. Lijkt ons leuk. Even bij de zee kijken.
Maar dan stuiten we algauw op afgebakend terrein.
Gästekarte bitte klinkt het bars. Een aantal studenten hebben strategische plaatsen ingenomen om iedereen te kunnen onderscheppen. 

Geen doorkomen aan zonder Gästekarten.

De hele kuststrook is "Kurgebiet", dus zonder betaling geen toegang.
We waren toch al niet van plan om op het strand te gaan liggen, we zijn bepaald geen strandtypes. Dus dan maar op de fiets om verder de kuststrook te bekijken.

Vuurtoren bij Sankt Peter-Ording.

De volgende dag lijken we weer in Nederland te zijn als we het stadje Friedrichstadt bekijken.
Dit stadje is rond het jaar 1600 door Nederlandse godsdienstvluchtelingen gesticht.

Net echt.

Na koffie en koek gaat het weer verder. En pikken we de draad op langs het Nord-Ostsee-Kanal.
We staan helemaal in ons uppie op de c.p. Fischerhütte. aan het kanaal waar het intussen iets meer bewolkt is.

plek zat.

Na een mooie fietstocht langs het kanaal krijgen we honger. Het viswinkeltje is echter aan de overkant van het kanaal. Geen nood; de veerboot is 20 meter verderop. Even heen en weer met het bootje en dan genieten we van een heerlijke gebakken vis met friet.

Rechts in de verte het "vishutje".

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daar dus.

We hebben het eten net achter de kiezen als de lucht om ons heen zwart wordt.

Met een wolkbreuk tot gevolg.

De volgende dag is de temperatuur weer als vanouds, de bui heeft de hitte niet kunnen verdringen.
We fietsen weer langs het kanaal ook alsof er niets aan de hand is, en zijn van plan om naar de volgende veerboot te rijden om via de andere oever weer terug te fietsen.

Breiholz met de gelijknamige veerdienst, toch?

Oeps, nu even niet.

 

 

De veerdiensten op een rijtje.

We rijden terug waar we vandaan zijn gekomen en gaan daar met het veer over om vervolgens via de andere kant terug te fietsen.

Aan het eind van de middag pakken we in en gaan nog een paar dagen in Kiel spenderen. Vervolgens zakken we af richting Hamburg.