Het Ontwerp

Reizen

 Vakantie 2017


Als reisbestemming verveelt Duitsland nooit. Ging vorig jaar de aandacht uit naar Noord Duitsland, dit jaar bezoeken we het midden en oosten.
Met dreigende regenwolken om ons heen vertrekken we in de middag.
De eerste overnachtingsplek is dan ook niet zover. We parkeren de camper in de buurt van Bergkamen op de c.p. Marina Rünthe aan het riviertje de Lippe.
De voorzieningen zijn hier prima en het dreigende weer zet niet door, dus dat lijkt goed.

Marina Rünthe.

Het Datteln-Hamm kanaal loopt hier vlak in de buurt en we volgen deze waterweg tot aan Hamm waar we het begin van een Bahntrasse vinden.
Eerst komen we nog langs een Kuhrpark waar we een houten bouwsel aantreffen waar mineraalhoudend water door gestapelde takken naar beneden sijpelt.

Kuren op zijn Duits.

In het vernieuwde centrum van Hamm vinden we een rustig terrasje waar we een korte pauze in lassen.

En dan is er koffie.

De Bahntrasse die we volgen loopt dwars door het oude mijngebied van het Ruhrgebied.
Het duurt dan ook niet lang voordat we de eerste bewijzen daarvan tegenkomen.



De Westphalen Zeche 1




In het stadje Ahlen kijken we even rond en nuttigen daar onze lunch.

Inventief onze oosterburen.




We zijn overigens geen rare bewoners tegen gekomen.




Na een regenachtige nacht rijden we in inmiddels droge omstandigheden de Klöcknerbahnweg.
Het valt niet mee om die te vinden, maar na een kop koffie is het zover en volgen we de overigens niet zo goed onderhouden Bahntrasse.
Na een 10 tal kilometers is het echter uit met de pret want kennelijk vonden de Duitsers ook dat het zo niet langer kon en versperden gewoon de rest van de route.


Bönen.
Via een prachtige omweg komen we dan toch in Bönen terecht wat destijds ook het eindpunt was van de treinverbinding.
Eenmaal terug op de camperplaats inspecteren we de banden en halen zo totaal 8 stukjes scherpe voorwerpen eruit die zich in het loopvlak hadden gewurmd. We hadden de banden al weken eerder van een bandendichtvloeistof voorzien, maar je kunt dit onheil beter voor zijn.

De volgende camperplek ligt nog dichterbij dan de vorige en na een klein uurtje rijden zetten we de camper neer in Soest op het terrein van een motel dat ruime camperplekken heeft.
Dezelfde avond gebruiken we de Omnia-oven voor het eerst.
c.p. in Soest.

       


Even wachten.
Voor het lekkerste resultaat.
Na deze maaltijd vergezeld met lekkere wijn slapen we, ondanks de aanwezigheid van een nabijgelegen spoor, nagenoeg meteen.

De opgeheven spoorweg De Pengel Antonweg is de volgende dag snel gevonden en ditmaal voorzien van mooi asfalt. We gaan richting de Möhnesee.
Kunst langs de Pengel Antonweg.
Van de Möhnesee zelf zien we niet zoveel omdat we hier aan de uitloper ervan rijden, alleen een smal stukje is zichtbaar.
Over de talloze riviertjes die uiteindelijk in de See uitmonden zijn een aantal spoorbruggen gebouwd.


Even verderop zijn er een aantal attributen langs de oude spoorlijn uitgestald die een goed beeld geven van het materiaal destijds.


En voor het idee van de afmeting.
Het materiaal wordt goed onderhouden.
Het eindpunt is Belecke waar we een broodje nemen en vervolgens fietsen we dezelfde route weer terug in sneltreinvaart want het traject gaat grotendeels naar het lager gelegen Soest.
Soest.
We nemen passend afscheid van het warme Soest.
De volgende bestemming is Wewelsburg en wel het kasteel Wewelsburg in het bijzonder.
We arriveren met zonneschijn en stappen even later uit de camper in een regenbui.

Een maquette geeft een indruk van de aparte vorm.
En in het echt nog veel imposanter.



De geschiedenis van dit kasteel is berucht.
In 1935 werd het door Himmler aangewezen om het religieuze centrum te zijn van het  nazisme. De kopstukken van de SS kwamen hier regelmatig bijeen.
Alhoewel dit kasteel oorspronkelijk werd gehuurd voor de duur van 100 jaar is het door de Duitsers zelf opgeblazen op het einde van de oorlog in 1945 .



Der Obergruppenführersaal is nu een jeugdherberg.

We bezoeken de gedenkplaats voor de krijgsgevangenen die dit kasteel onder erbarmelijke omstandigheden hebben moeten verbouwen.


Zonder woorden.


We brengen de nacht door op de camperplaats naast wat sportvelden.

 

De volgende dag vervolgen we onze weg naar Hann-Münden.
Dat is een stadje op de grens waar de rivier de Fulda en de Werra samenkomen en hun weg vervolgen als de Weser.

 

Hann-Münden.

En de camperplaats.

Het is zondag en we willen een stukje fietsen. Gebruikelijk is om een VVV te bezoeken om een plattegrond van de omgeving mee te nemen, dit doen we vaak op deze manier. Maar ja op zondag zijn deze deze niet altijd geopend.
Als we bij het stadhuis aankomen, alwaar de VVV huist, lijkt deze dus ook gesloten. Totdat een groepje mensen zich verzameld, voor een rondleiding zo te zien.
Op onze vraag of de VVV geopend is voor informatie over deze streek krijgen we spontaan een hele mooie geplastificeerde uitvouwbare kaart in handen gedrukt waar niet alleen de Fuldaradweg op staat maar ook nog eens de Werra en de Weserradwegen en dit allemaal voor nop, maar wel met de complimenten van de burgemeester. Later hebben we zijn naam gegoogeld en inderdaad de burgemeester van Hann-Münden. Die krijgt een leuke bedankmail van ons.

Deze kaart dus.
Gewapend met deze mooie kaart rijden we de Fuldaradweg naar Kassel waar het Documenta blijkt te zijn. Een 5 jaarlijks terugkerend evenement op het gebied van moderne kunst.
We drinken koffie op een terrasje, kijken met verbazing naar de drukte en fietsen wat verder in de stad.
Kunst in Kassel.

Kunst in de vorm van een bunker maar dan van jutezakken.



Na nog een laatste blik op de stad vervolgen we onze tocht om langs de rivier de Fulda terug naar de camper te rijden.


We volgen de Weser tot aan Holzminden waar we ons kampement opslaan.
De c.p. ligt ook aan de Weser en vandaar uit fietsen we de Weserroute tot aan Bodenwerder, de geboorteplaats van de Baron van Münchhausen.


Een van de verhalen uitgebeeld.

De volgende dag een reisdag. De bestemming: Dessau. We vinden een leuke plek op het vliegveld van Dessau.




Het vliegveld draagt de naam van de vliegtuigconstructeur Hugo Junckers.
Hij is de geestelijk vader van de beroemde Junckers 52, ook wel bekend als Tante Ju. Het was het allereerste vliegtuig van metaal. Karakteristiek waren de vleugels van golfplaat.

Junckers 52. (Met dank aan Kobold00 van Wikipedia).
De Elberadweg loopt langs de stad en al fietsend komen we een restaurant tegen in de Bauhaus stijl. Dat klopt ook wel want in Dessau liggen de roots van de ontwerpers o.a. Walter Gropius.
Het Kornhaus,  Bauhaus.

Parasol in Bauhaus stijl.
We fietsen door het prachtige landschapspark van Fürst Franz, langs de Elbe.

Bruggetje over de Elbe.


Niets was Fürst Franz te dol.
We komen langs verstilde plaatsjes en pakken het pontje naar Coswig.




Een grappig detail vertelt de pontbaas van het pontje over de Elbe: De uitvinder van de aparte voortstuwing van deze pont was de Nederlander Hendrik Heuch uit Nijmegen.
Deze pont gebruikt de langsstromende kracht van het water als aandrijving.Deze wordt beïnvloed door een kabel aan ieder uiteinde van de boot. Door de kabels voor of achter deels in te lieren, gaat de romp van het schip schuin op de stroming staan wat tot gevolg heeft dat er voortstuwing ontstaat.

We rijden weer terug en zien dan nog de oude landingsbaan van het vliegveld van Dessau waar de eerste starts en landingen met de Junckers werden gemaakt in 1932.

Oude landingsbaan van Dessau.


Nieuwe en oude industrie naast elkaar in Dessau.

Nog even een wasje.


















We vervolgen onze trip en gaan nog verder Oostwaarts tot aan de Oder waar Duitsland ophoudt en Polen begint.
We parkeren de camper in Lebus op een kleine cp met een restaurant waar uitstekende maaltijden worden geserveerd.


Zicht op Polen, alleen de de Oder zit er nog tussen.
Per fiets rijden we de Oderradweg naar Kostrzyn. Maar niet voordat we de Seelowhöhe hebben bezocht.
Dit gebied was decor van een hevige strijd in de nadagen van de oorlog. Het terugtrekkend Duitse leger had hier hun laatste verdedigingslinie.
De strijd kostte tienduizenden het leven.
We bezoeken het monument en begraafplaats.

Russische graven op het zwaar bevochten land.

Katoeschja raketwerper.
T34 Tank
Twee wapensystemen stonden wel symbool voor de strijd aan Russische zijde.
De T34 Tank en de Katoeschja raketwerper hebben voor een groot deel de strijd in Russisch voordeel beslecht.

Na enige tijd voor bezinning gaan we nog even de grens met Polen over voor een broodje. We houden het hier al gauw voor gezien als de wolken wat dreigend beginnen te worden.




Vanaf deze bestemming gaan we weer westwaarts en na een lange dag rijden willen we overnachten aan de rivier de Lahn. Helaas de c.p. in het plaatsje Leun is overstroomd door de rivier, die behoorlijk buiten haar oevers is getreden.


Ai, dit is de c.p. in Leun.

De volgende dag ziet de omgeving er al een stuk beter uit. We zijn in Mayschoss aan de Ahr.

c.p. in Mayschoss, alles droog.



Hotel Druifzicht.


Langs de Ahr kan je ook prachtig fietsen en we volgen de Ahrtalradweg.
Tja, wat kan je er van zeggen, prachtige omgeving en mooie vergezichten.



We bezoeken in Maysschoss de  plaatselijke wijnkelder en boeken een rondleiding met proeverij.


De familie juwelen.
Zover kwam het gelukkig niet.

De laatste dagen besteden we nog wat aan ditjes en datjes en besluiten dan om weer huiswaarts te keren.

Lijst met de bezochte Camperplaatsen;

Wohnmobilhafen Marina Rünthe, Bergkamen
Wohnmobilplatz Am CityMotel, Soest.
Wewelsburg cp
Wohnmobilstellplatz Am Weserstein, Hann-Münden.
Mobilcamping Holzminden.
Flugplatz Hugo Junckers, Dessau.
Ausflugsgaststätte Anglerheim, Lebus
Station van der Ahrtalbahn, Mayschoss.


        -------------------------------------------------------------------------------------------------




Vakantie in Denemarken en Duitsland.  2016.

 
 
De komende 2 a 3 weken plannen we onze eerste langere vakantie in Denemarken en Duitsland.

We doen rustig aan en rijden via Oldenburg waar we eerst inkopen doen, naar onze eerste c.p. De Wassermühle in Sittensen aan de A1.
De volgende dag is Rendsburg ons doel waar we de Schwebefähre bekijken.

De gecombineerde spoor-voetgangersbrug werd in 1913 voltooid met de bijzonderheid dat er een spoorlijn overheen loopt en een passagiers-gondel eronder.
Veel valt er vandaag niet te "schweben" want afgelopen winter is er een vrachtschip tegen de voetgangers-gondel gevaren met veel schade tot gevolg.

Schwebefähre in Rendsburg.

We vervolgen onze reis en gaan de grens over met Denemarken.
We installeren ons op de c.p. in Norre Snede.

Een overdekt zitje voor de gasten in c.p. Norre snede.

We halen de fietsen van de camper en rijden naar het nabijgelegen Hampen waar we de fietsroute Brande- Funder oppakken.

De overheden in Europa hebben vele onrendabele spoorlijnen opgedoekt en er een toeristische bestemming aan gegeven.
In Duitsland is het Bahntrassen radeln mateloos populair aan het worden.
Na het verwijderen van de spoorstaven en bielzen zijn er allerlei soorten verhardingen aangebracht, variërend van sintels tot asfalt en beton.
De Bahntrasse Brande-Funde is dit echter geen van alle, alleen een smal gravelspoortje waar een fiets met niet al te dikke banden net overheen past.

Bahntrassen radeln op zijn Deens.
Blijkbaar smalspoor geweest.

Op het eind van de route is het even zoeken naar het verbindingstraject naar Silkeborg maar eenmaal gevonden en daar aangekomen trakteren we ons op een koffie.
Op onze beurt worden wij getrakteerd op een enorme wolkbreuk.
Na ruim een uur schuilen onder een luifel kunnen we weer terug naar de camperplaats. En op een kilometer daarvan staat de anti-lek Schwalbe achterband leeg.
Geen bandenplak spullen mee natuurlijk.
De volgende dag de fietsen achterop de camper en laten de band plakken in Silkeborg; onder een staal blauwe hemel.


De camperplek Ejerlev Havn ligt er de volgende dag idyllisch bij onder een wederom staalblauwe hemel. Een mooie plek voor wandelingen.

Plek zat op de c.p. Ejerlev Havn
Prachtige omgeving.

Na de overnachting op de  c.p. Rjonberg Havn, waar we ons tegoed doen aan lekkere vis, vervolgen we onze route langs de westkust.
In Hanstholm bezichtigen we de verdedigingswerken van de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog.

Overal in Europa kom je Duits beton tegen, hier in Hanstholm.




Een fietsliefhebber?


Nog meer opgevrolijkt Duits beton.
Artistiekelingen hebben zich behoorlijk uitgeleefd op het beton om het een iets vriendelijker gezicht te geven.

Op de camping in Ulbjerg strijken we een paar dagen neer voor wat wasjes e.d.
Veel te fietsen is hier niet tenzij je het geen bezwaar vindt om de weg te delen met voorbijrazend verkeer.
Nu is het niet druk in Denemarken maar toch houden we daar niet van.

In het plaatsje Ulbjerg kopen we een brood bij een paar bejaarde winkeliers.
Op de vraag of het brood gesneden moet worden knikken we bevestigend.
De vrouw knielt achter de toonbank waar we een broodsnijmachine vermoeden, maar niets is minder waar.
Minuten lang is ze bezig om plakje voor plakje handmatig af te snijden.
Dankbaar en tegelijkertijd schuldbewust nemen we het brood plechtig in ontvangst en laten we de perfect afgesneden plakken later op de camping goed smaken.

Camping Ulbjerg.

De volgende dag worden we weer wakker op de c.p. Strandby Havn en willen we vroeg vertrekken. Een pickuptruck stopt precies voor de camper en de havenmeester stapt uit en overhandigd ons een zak met verse warme broodjes.
Kijk, daar worden we blij van!

Riant uitzicht op c.p. Strandby Havn, nu ook met broodjes service.
Niet iedereen is blij met Europa in Denemarken,zeker de vissers niet.

We zijn op weg naar het noordelijkste puntje van Denemarken en parkeren de camper bij een garage bedrijf in Skagen, geen probleem om hier een tijdje te staan.

Op de fiets is het maar 5 kilometer naar Grenen, het uiterste puntje.


De laatste kilometer naar het puntje, met onvermijdelijk Duits beton.

Hier komen de Noord en Oostzee samen.
We kijken nog even rond in Skagen en fotograferen nog wat.





Een bijna in het zand verdwenen kerkje.

Daarna vervolgen we onze reis en rijden naar Vejle aan de Oostkust.
Daar gaan we staan op de enige c.p. van de stad.
Vejle is een leuk stadje waar op winkel gebied veel te vinden is.
Voor ons is het de uitvalbasis voor de Binderballestien.
Dit is ook weer een voormalige spoorlijn die wij vele jaren geleden al eens reden.
Bij de plaatselijke toeristeninfo halen we een kaart van de omgeving en gaan op pad.

Hier nog geasfalteerd, maar verderop grind en modder.
Bindeballe centraal station.
Mooi gerestaureerd tot een soort museum.


Na deze fietstocht pakken we de camperspullen weer op en gaan richting het zuiden. We passeren kort na het middaguur de grens met Duitsland.
In Kiel vinden we een c.p. en slaan ons kampement op.
Al snel worden de fietsen van de drager afgehaald en verkennen we de bruisende stad.

We vergapen ons aan de enorme drijvende kolossen.

Deze U-boot ligt veilig op het droge.
Kiel was tijdens de oorlog een marine haven waar o.a. de onderzeeërs zich bevonden.
De stad is nu weer modern opgebouwd nadat het in de oorlog vrijwel totaal vernietigd werd.

We vervolgen onze reis en trekken oostwaarts en volgen de noordkust.
Bij Hohwacht vinden we een eenvoudige camperplek.
We zijn niet veeleisend wat overnachtingsplekken aangaat,we hebben zelf vrijwel alles bij ons.
c.p. Hohwacht; niet veel bijzonders.
Na een verkwikkende nachtrust gaan we iets landinwaarts waar we bij het plaatsje Schönberg bij de Lidl een ruime parkeerplek vinden.
Hier gaan we nog een Bahntrasse rijden, die van Schönberg naar Pöteniz.
Het kost even moeite om de route op de Garmin Oregon 600 te krijgen, maar dan kunnen we toch op pad.

Ook hier in Duitsland smalle paden.

Hier heeft een klooster gestaan.






Travemünde is ook niet ver meer.

Het is een mooie route, we komen helemaal niemand onderweg tegen.
Op het einde blijkt Travemünde niet ver meer, dus we trappen nog even door.

Travemünde aan de overkant.
We vervolgen onze route met de camper en komen aan het einde van de dag aan in Wismar wat een verrassend leuke stad blijkt te zijn.







Wismar, verrassende stad.




Al gauw stappen we op de fiets en plannen een mooie route naar Insel Poel, helemaal in het uiterste noorden van Duitsland.





Mooi fietsen langs wuivend koren.


Terug in de stad kijken we nog even rond en plannen de overnachting voor de volgende dagen.
Ook hier cruiseschepen.
De volgende morgen pakken we de boel weer bij elkaar en starten de camper voor de volgende etappe.

De toevallig gevonden c.p. in Neuruppin blijkt een hele goede te zijn met uitstekende toiletten, douches en wifi. Dat stelt ons in staat om een camperplek te reserveren in Berlijn: onze voorlaatste overnachtingsplek.


Neuruppin.

Op tijd vertrekken we richting Berlijn, Spandau om precies te zijn.
De camperplek is prima op wat vliegtuiglawaai na. Maar ja, het is een grote stad, wat wil je.
Wat we in ieder geval willen is fietsen. De Garmin op het stuur geklikt en rijden maar.
We hebben een leuke route gevonden langs het Schifffahrts Kanal, die helemaal doorloopt tot aan de Hauptbahnhof.

We zijn in Berlijn.
Langs vervallen gebouwen.
De plek waar het eerste slachtoffer viel bij de muur die Oost en West gescheiden hield.

Hauptbahnhof Berlin.
Reichtstag gebouw.
Brandenburger Tor.
Na de lunch fietsen we richting naar Humbolthain, een park waar nog wat Duits beton te zien is.
Al vroeg in de oorlog is Berlijn door de Engelse Luchtmacht gebombardeerd geweest. Dat heeft het nazi regiem er toe bewogen om 4 gigantische Flak torens om de binnenstad te bouwen om de regeringsgebouwen te beschermen.
Flak staat voor Flugzeug Abwehr Kanone. Van de vier staat er nog 1 overeind, in niet al te beste staat overigens. Het Russische leger heeft in de laatste weken van de oorlog Berlijn volkomen verwoest, alleen de Flaktorens bleven tot het laats toe nog weerstand bieden.
Trijny gaat in de aanpalende rozentuin genieten van het zonnetje en ik beklim de paar trappen die naar de torens leiden.


Flaktoren Humbolthain.
Gebutst Duits beton.













Op dit moment vinden er de Olympische Spelen in Rio de Janeiro plaats.
Vandaag 90 jaar geleden waren er ook Olympische Spelen, en wel hier in Berlijn. Deze laatste dag in Berlijn besteden we in het Olympische park van 1936.
De tijden waren toen anders, heel anders, want Europa stond vlak voor de oorlog. Dat niemand nog wist behalve Hitler en zijn trawanten.
We bezoeken het terrein waar destijds de spelen werden gehouden. Veel is nog te zien, veel ook gerestaureerd of gemoderniseerd.

Olympisch stadion Berlijn.
Van binnen gemoderniseerd.
De bronzen klok van de torenklok aan het Maifeld beschadigd in de strijd. Achtergrond de klokkentoren zelf.

Niet alle sporen zijn even vakkundig gewist.

Hier werden de medailles uitgedeeld, zeg maar medal-plaza in de huidige tijd.
De Olympische vlam.
Het is opvallend hoeveel de huidige Spelen lijken op de spelen van 90 jaar geleden.
Veel ceremonieën zijn overgenomen van toen, zoals het binnenkomen van de sporters, het overbrengen van de vlam, de medaille uitreiking enzovoorts.
Ook de allereerste tv uitzending stamt uit 1936 tijdens de spelen, toen een unicum.

Terug op de camperplaats besteden we nog wat tijd aan ditjes en datjes en legen de vuilwatertank.
De volgende dag vertrekken we kort voor de middag na nog even een koffie met gebak genomen te hebben in Spandau.
Het eindpunt ligt in Wietmarschen ongeveer 120 km van huis.
Hier sluiten we vaak een vakantie af met een fikse schnitzel én een gratis overnachting op de camperplaats van Heilemann.







 In de voetsporen van onze Vrijheid.

Dit keer kunnen we langer weg met de camper en we slaan de richting in naar het zuiden.
Frankrijk ons einddoel, is bij uitstek een camperland met een ruime keuze aan camperplekken.

Maar eerst doen we Zuid-Limburg aan en staan we op de kleine camping het Bruisterbosch dicht bij Margraten.

De entree is wat krap.

Maar eenmaal binnen de poort.
Aspergetijd in Limburg.
De camping ligt niet ver van Maastricht en dat wordt dan ook onze eerste fietsbestemming.

Het Vrijthof is natuurlijk een must.
Mooie vergezichten.



 
Op de terugweg passeren we de begraafplaats Margraten waar duizenden soldaten uit de Tweede Wereldoorlog hun laatste rustplaats hebben gekregen.


Begraafplaats Margraten.

Daar ontdekken we het graf van een soldaat die enige bekendheid kreeg door de t.v serie Band of Brothers.
Deze serie laat vooral de opmars van de 101 ste Airborne Divisie zien vanaf de invasiestranden van Normandië.

William Dukeman gevallen voor onze vrijheid.

 

 

Aangezien we beiden geïnteresseerd zijn in zowel de eerste - als de tweede wereldoorlog gaan we op deze trip diverse locaties bezoeken die met dit onderwerp te maken hebben.

We vervolgen onze reis via de E 26 en rijden naar onze volgende stop: Bastogne.

Camperplek in Bastogne.
De bekende tank.
De route die de bevrijders namen.
 
 
Bastogne was het toneel van hevige strijd tijdens de oorlog, mede omdat hier een knooppunt van wegen is.
Iets ten noorden van de stad bevindt zich de omgeving waar het 101 ste zich ingegraven had om de stad te verdedigen.
We nemen de weg die de Amerikanen ook destijds namen en bereiken Foy, het dorpje waar het allemaal om te doen was.
We kijken rond op de plek waar ze zich ingegraven hadden en proberen ons voor te stellen hoe het hier aan toe ging ruim 70 jaar geleden.

Het leeft nog steeds gezien deze door voorbijgangers gemaakte herdenkingsplek.



Het officiële memorial.

We laten het een tijdje bezinken en vervolgen onze weg.
Dun sur Meusse is onze volgende bestemming; we zijn intussen in Frankrijk.

c.p. Dun sur Meuse.



 
Hier bezoeken wij het museum 14/18 in Romagne van de naar Frankrijk geëmigreerde Nederlander Jean Paul de Vries.
Het museum is tot de nok toe gevuld met tienduizenden voorwerpen uit de 1e Wereldoorlog.
Door een rugaandoening loopt eigenaar Paul enigszins voorovergebogen. Zelf is hij er laconiek onder door te zeggen dat hij op deze manier al die duizenden voorwerpen gemakkelijker heeft kunnen ontdekken.
Nu is het verboden om daar naar te zoeken en bovendien erg gevaarlijk.




Een bosje WO1 geweren.
 


Een Duitse helm.
  

















In Nederland begint men wat meer belangstelling te krijgen voor de 1e Wereldoorlog die eigenlijk onlosmakelijk verbonden is met de 2e Wereldoorlog.
Na het einde van de eerste wereldoorlog gingen de strijdende partijen uit elkaar met het ondertekenen van de wapenstilstand, die 20 jaar later uitmondde in de 2e Wereldoorlog die ook ons land bereikte. In de oorlogsjaren 14-18 waren we immers neutraal gebleven.

Over het glooiende heuvellandschap fietsen we vol gedachten weer richting camper.

De volgende dag breken we ons kampement weer op en vervolgen onze geplande route.
Eerst bezoeken we 1 van de vele verdwenen stadjes. De belegeringen tijdens de strijd waren intens, zonder dat men enig terreinwinst kon boeken.
Het resultaat daarvan zien we op de plek waar eens een dorpje lag.
Alleen de ruïne van de dorpskerk is nog zichtbaar.

Memorial de Montfaucon.

Vooral de Amerikanen die zich ook met de strijd bemoeiden waren in dit gebied gelegerd. Montfaucon d'Argonne is dan ook een Amerikaanse Memorial.

De ruïne van de kerk van Montfaucon.
 

De frontlinie verplaatste zich uiterst traag met vele slachtoffers aan beide zijden.

 
Een tiental kilometers verderop bezoeken we een vergelijkbare plaats.
Butte Vauquois met daarop het dorp Vauquois is totaal van de aardbodem verdwenen en niet alleen dat maar ook de heuveltop zelf.
De plek lag strategisch met rondom kilometers zicht.
Het ene moment in Duitse handen, dan weer in Franse.
Op het laatst is er door de Duitsers 60.000 kilo springstof in ondergrondse mijnen aangebracht en tot ontploffing gebracht.









Door oorlogsgeweld aangetast landschap.







Vanuit de lucht gezien.
  
We vervolgen onze reis en bezoeken de plek waar van 1914 tot 1918 het zwaarst is gevochten, het gebied net ten noorden van Verdun.
In het Ossuare de Douaumont liggen de resten van 130.000 slachtoffers. Velen liggen nog begraven in dit door granaten omwoelde landschap.

Ossuare de Douaumont.

 


 






Het weer die dag was regenachtig en bewolkt en eerlijk gezegd kon ik me op dat moment geen betere weersomstandigheden voorstellen.

Daarna rijden we de route die het Franse leger ook nam in de oorlog.
Vanuit Bar le Duc werd het leger over de Voie Sacreé naar de slagvelden van Verdun gebracht een ongewisse toekomst tegemoet.
In een nimmer aflatende stroom van wagens gemotoriseerd, of voortgetrokken door paarden, werden er enorme hoeveelheden mens en materieel vervoerd.





 
                     Voie Sacreé van Bar le Duc naar Verdun.


Een parkeerplaats van LeClerc als camperplek.


Door het aanhoudende slechte weer overnachten we op het grote parkeerterrein van een grote LeClerc winkelcentrum.
De volgende dag bezoeken we het centrum van Verdun.
De afgelopen dagen was dit stadje nagenoeg van de buitenwereld afgesloten vanwege de herdenkingen nu precies 100 jaar geleden. Premier Hollande en Angela Merkel legden hier kransen, vergezeld van strenge veiligheidsmaatregelen.

Hier sluiten we onze reis af. Via de Moezel waar we nog een nachtje staan (Pont a Mousson) gaan we weer huiswaarts en kijken we terug op een in alle opzichten gedenkwaardige reis.

Een Duits/Frans boeket op een gedenkplaats in Verdun.














De Maidentrip.

En dan is het zover om de camper uit te gaan proberen.
We zetten koers naar Winterswijk, en niet zonder reden, want er moet nog al wat aangeschaft worden.
In Winterswijk bevindt zich Obelink naar eigen zeggen de kampeerzaak met het grootste assortiment van Europa.
Na eerst opgemeten te hebben wat de beschikbare ruimte is onder het dwarsbed gaan we op zoek naar 2 comfortabele kampeerstoelen die rechtop onder het bed moeten komen.
Op camping "de Vreehorst" in Winterswijk.
Bepakt en bezakt komen we terug op de camping waar we het ons gemakkelijk maken met een flesje sterke drank, een cadeautje van onze bouwer JWG uit Grootegast.

Een toast op alle Camperaars.
We testen wat boordsystemen en concluderen dat alles naar behoren functioneert.
Ook de Webasto dieselkachel warmt de camper vrij snel op.

De volgende morgen lopen we naar Winterswijk. We bekijken het stadje en daarna weer naar dezelfde kampeer megastore, om nog wat extra spullen mee te nemen die we de vorige dag hadden gezien.
Na de lunch in de camper gaan we de grens over en pakken een stuk snelweg om te constateren dat het met het lawaai wel meevalt.
Alleen windgeruis afkomstig van het dakluik is hoorbaar echter zonder dat dit hinderlijk wordt.

We zetten koers naar Wietmarschen ons vast schnitzeladres waar we op de bijgelegen camperplaats gaan staan. Dit is gratis als je tenminste een maaltijd nuttigt, nou is dat bepaald geen straf.
Stroom kost 2 Euro, maar wij gebruiken dat deze keer niet omdat we volledig autark, zoals dat zo mooi klinkt, willen gaan.
Met de meeste verbruikers aan gaat er toch nog weinig stroom uit de accu.
Alhoewel het die nacht een paar graden vriest blijft de temperatuur in de camper boven de nul graden zonder dat de kachel aanstaat.
Als de volgende morgen het zonnetje schijnt zien we de accumonitor zo'n 45 watt laadstroom aangeven.
Schnitzelparadies Heilemann, de camperplaats.




Na nog wat Einkaufen in het nabijgelegen Nordhorn gedaan te hebben keren we voldaan huiswaarts, en kijken we op een meer dan geslaagde maidentrip terug.
Genoeg ruimte voor die Einkaufen.