Naar het zuiden

In november gaan we zuidwaarts om nog even in de aangename temperaturen te vertoeven.
We hebben ons van te voren goed ingelezen wat de mogelijke routes zouden kunnen zijn. Via vloggers en medebloggers is er ruim informatie voorhanden op dat punt.
Voorlopig einddoel is de Zuidfranse- en de Noordoost Spaanse kust, de Costa Brava.

We vertrekken op de zaterdag om geen last te hebben van het vrachtverkeer.
Van te voren hebben we een tol-badge aangeschaft om het oponthoud bij de tolpoorten zoveel mogelijk te voorkomen.

Het reizen beperken we tot de uren dat het licht is om niet onnodig in het donker te hoeven zoeken.

Uiteraard zijn de Duitse snelwegen zonder tol en in uitstekende staat. De enige vertraging die we hebben is van de talrijke Baustellen om dat ook zo te houden.

De eerste etappe komt tot Mendig in de buurt van Koblenz.
Omdat we in de stromende regen daar aankomen is er geen foto van, maar het is een mixed parking bij het Vulkan-museum.

De tweede dag maken we een behoorlijk aantal kilometers en gaan bij Mulhouse de grens over, door ons eerste tolpoortje en er pas weer af bij Baume les Dames.

En daar is wel een foto van.

De volgende morgen gaan we de péage weer op tot het stadje Besançon.
Daar nemen we de route National N83.
           

Er valt genoeg te zien onderweg, hier een openlucht museum.

Onderweg een paar keer stoppen en inkopen doen en dan naderen we Lyon. Voor Lyon bevindt zich een vogelpark waar je wel de hele dag kan doorbrengen. Dat doen we niet, maar op het parkeerterrein worden campers gedoogd waar we dus de nacht doorbrengen.

Overnachten op het parkeerterrein van het vogelpark.

De volgende dag sluiten we aan in de file net voor Lyon.
Als we eenmaal Lyon achter ons hebben gelaten gaat het snel  richting het zuiden, en bereiken we aan het eind van de middag de eindbestemming van de dag; Camping club Beach Farret bij het dorpje Vias.

Camping club Beach Farret.

Zo! Voor het eerst met onze camper aan de Méditerranée, dus genieten met de voetjes in het water.
Een goede plek om te vertoeven, ware het niet dat je bijna uit je sokken waait.










De volgende dag pakken we de fiets en rijden langs het Canal du Midi naar Agde waar we een terrasje pakken.
           

Agde.

De pier van Cap d' Agde.

Na deze winderige dagen besluiten we de Franse kust af te rijden richting de Pyrénéen om een beschutte camping te vinden, en dat lukt in de vorm van camping Roussillonnais bij het plaatsje Argeles-sur-Mer.
Hier verblijven we dan ook enige dagen en wandelen en fietsen bijna dagelijks.
De wind valt hier erg mee omdat de camping beschut ligt door de vele bomen.

Camping Roussillonnais.

Met riant uitzicht.

Ook op de Pyrénéen.

Naseizoen aan de Franse Zuidkust dus vrijwel lege Boulevards.

We houden het nieuws al een tijdje angstvallig in de gaten want de grensovergang met Spanje wordt vrijwel voortdurend geblokkeerd door boze Catalanen. 
Als na enkele dagen de grens weer vrijgegeven wordt besluiten we om het erop te wagen en zonder veel oponthoud passeren we de grens en slaan ons bivak op in Las Roses aan de Costa Brava.

Tijd voor de was.

Pyrénéen nu eens van de andere kant.

Na een paar dagen hier gestaan te hebben, zie ik na het bestuderen van de kaart, niet ver hiervandaan een oude stilgelegde spoorlijn wat nu een fietspad geworden is.
Aan dit fietspad ligt zowaar een kleine camperplaats.
Dus de volgende morgen zijn we de enige bezoekers van Area S' Agaroarea vlakbij het badplaatsje Sant Feliu de Guixols.

Mooi wandelgebied trouwens ook.

Zo loopt het tracé.

En dit is het locomotiefje want het is smalspoor, nu geëxposeerd in een restaurant.

Wel in Catalaanse klederdracht.

Oud stationsgebouw.

Replica van de locomotief.

Soms ook in vervallen staat.

De route is prima te fietsen, meestal gravel maar ook hele stukken geasfalteerd.
Een van de oude stations is omgetoverd tot restaurant, waar we gretig gebruik van maken om koffie te bestellen.

Camperplaats Cassa de la Selva.

Oorspronkelijk waren we van plan om in Cassa de la Selva te overnachten om vanaf hier naar de kust te fietsen. Achteraf zijn we blij dat we dat niet gedaan hebben want deze plek lijkt ons gesloten omdat er allerlei bouwwerkzaamheden gaande zijn.

Verlaten c.p.?

Dit plaatsje is tevens ons eindpunt want Girona is veel te ver om niet bij donker weer thuis te komen.

De volgende morgen melden we ons bij de receptie van Camperplaats Empordarea in Palamos. Deze wordt door Nederlanders beheerd.
We vinden een prachtig plekje en genieten van het aangename zonnetje.
In de nacht waait het echter behoorlijk, maar toch weer prima geslapen.
Een wandeling langs de boulevard brengt toch wat strandafslag aan het licht.

Calm after the storm.

Ruwe zee bij Palamos.

Goed toeven op Empordarea.

Zicht op het haventje van Palamos.

Leuk centrum.

Ja hoor, we vinden nog een oud spoorlijntje.

We zijn wel in Catalonie natuurlijk.

Op het eind van dit  tracé komen we aan in het stadje Palafrugell waar het zondags altijd markt is. We kopen er een fikse pot honing en strijken neer op een terras.

De 62 mm brede Schwalbe Moto X zijn goed van pas gekomen.

Na een aantal heerlijke dagen in relatief prachtig weer wordt het weer tijd om huiswaarts te keren. We trekken daar net als de heenweg 3 à 4 dagen voor uit.


Na een overnachting in Montelimar op een parkeerplaats bij de LeClerc gaan we Noordwaarts, ruim om Lyon, om de A6 te blijven volgen om bij Beaune de
A 36 op te gaan naar Dole.
Dole is een leuk stadje waar we nog bij licht veel van kunnen zien.
De overnachting is op een grote parkeerplaats met riant zicht op de stad.

Zicht op de Notre Dame de Dole.

Dole is de stad van Louis Pasteur, op dit tableau moet hij links boven afgebeeld staan.

Met nog een laatste blik op de stad rijden we verder Noordwaarts om via overnachtingsplaats Mendig huiswaarts te rijden.

Juli en Augustus trips.

In de maanden Juli en Augustus heeft de camper bepaald niet stilgestaan.
Het gaat te ver om alle overnachtingen en uitstapjes vast te leggen, daarom een uitgebreide samenvatting van de maanden juli en augustus.


De Edersee-Bahnradweg.

Die loopt grofweg van Korbach naar Waldeck en gaat met een wijde boog om de Edersee heen.
We zetten de camper neer op c.p. Hobby-Wiese te Meineringshausen. De Bahntrasse loopt hier op letterlijk 5 meter afstand langs.

C.P. Hobby-Wiese.

Ze doen hier niet moeilijk.

Mooi geasfalteerd.

Rastplatz met .........!!!

Binnenbanden i.p.v rookwaar.

Korbach, aan het begin van de route, blijkt een verrassend leuk stadje te zijn.

Zo zag het er vroeger uit.

En zo anno 2019.

Grappig; een rechtstreekse verbinding met Amsterdam in vroegere tijden.

Na Korbach onder volle stoom richting de Edersee.

Het voormalig station Sachsenhausen Waldeck.

Schloss Waldeck.

Het stadje Waldeck.

Eindpunt bereikt, de Edersee.

Bezoek aan de Wasserkuppe.

Vele jaren geleden zijn we hier al eens met de tent geweest, en we hebben altijd in ons achterhoofd het plan gehad om een keer terug te keren.

Hier is vroeger geschiedenis geschreven als het gaat om te leren vliegen.
Met simpele bouwsels van hout en linnen, bijeengehouden met wat staaldraad heeft men hier de beginselen van het vliegen ontdekt.

De Wasserkuppe is een berg die een vlakke top heeft en naar alle kanten glooiend afloopt. Zodoende is deze plek ideaal om bijna alle takken van de vliegsport te bedrijven. En dat is precies wat men ruim 100 jaar geleden hier al deed.

Hier is een o.a. een vereniging actief die de oeroude zweefvliegtuigen zoveel mogelijk vliegwaardig houden.
Wij hebben het geluk om mee te maken dat er met één daar van gevlogen wordt, uitgerekend die dag dat wij er zijn.

Het is de SG 38 uit de dertiger jaren van de vorige eeuw.

De SG 38 wordt klaar gemaakt voor de start.

Dit zweefvliegtuig werd met behulp van een dik elastieken koord door menskracht in de lucht gebracht.

Het principe is dat 2 rijen helpers het koord als het ware opspannen door het al lopend uit te rekken. Het vliegtuig word dan nog vastgehouden aan de grond. En op een sein van de starter gaan de helpers harder lopen waarna het vliegtuig los wordt gelaten. Door de spankracht van het elastiek wordt het vliegtuig als het ware de lucht in gekatapulteerd.
En ik ben één van de "gelukkigen" die mee mag lopen met de crew!

De ploeg aan het werk.

Het elastiek is opgespannen.

En hup de lucht in.

Na een aantal malen heen en weer te hebben gerend, met de tong op de schoenveters, vind ik het welletjes.


Alsfeld.

Af en toe kom je juweeltjes van stadjes tegen en het stadje Alsfeld is daar geen uitzondering op.

Camperplaats op nog geen steenworp afstand van het stadje.

Mooie ruime plaatsen.

Het mooie stadje Alsfeld.

De familie ooievaar is ook aanwezig.

En het jong daarvan krijgt zijn eerste vliegles.

Het Nord-Ostsee-Kanal.


Er stond nog steeds een stukje Nord-Ostsee-Kanal open nadat we vorig jaar, door veel te warme omstandigheden, vroegtijdig moesten afhaken.

We strijken neer op de camperplaats bij Sehestedt.

cp bij Sehestedt.

Eerst in de richting van Rendsburg.

En dat gaat nog wel een tijdje duren ook!

Net zoals vorig jaar door de tunnel onder het kanaal.

Kijk nou! de lastige roltrap omhoog is nu buiten bedrijf.

Lachend voor de lift, een stuk makkelijker met de fiets.

Mooi uitzicht de volgende morgen.

Met de veerboot over en aan de andere kant verder.

Hier op onze route komen we het oude kanaal tegen, het Eider kanaal.

Voordat het Nord-Ostsee-Kanal werd gegraven bestond er al een verbinding tussen de Ostsee en de Noordzee.
Alleen die voldeed al lang niet meer, omdat de schepen steeds groter en breder werden.

Eider kanal en in het geel het Nord-Ostsee-Kanal   (Bron Wikipedia)

Er bestaan plannen om deze brug te restaureren.

Duidelijk niet meer van deze tijd om de grote schepen te laten passeren.

We fietsen weer verder.

Ai! hebben wij weer, bootje stuk! Nu wordt het veel te laat om nog naar Kiel te fietsen.

Tja, was het vorig jaar de hitte, nu is het een defecte veerboot die roet in het eten gooit. Nou ja, misschien volgend jaar een nieuwe kans om Kiel, het eindpunt, te bereiken.


Fietsen langs de Schlei en nog meer fietsplezier.

In het uiterste noorden van Duitsland bevindt zich een fraai natuurgebied; de Schlei. Het is een inham die kilometers landinwaarts loopt tot aan het stadje Schleswig.

We zoeken een plekje op de camperplaats in Kappeln.

Kappeln de camperplaats.

Kappeln het havengebied.

Met visvangst zo te zien.

Een vervallen boerenhoeve.

En daar zijn we het met harte eens.

De dagen erna verblijven we op een camperplaats in de buurt van Eckernförde.

Camperplaats Grüner Jäger.

Haven van Eckernförde.

Genau!!

Bonbon Fabriek en niet alleen om te bezichtigen.

Ook maken we een mooie fietstocht met zicht op de Ostsee.

Badespass Ohne Ende.

Niet de Nederlandse vlag ondersteboven,  maar de vlag van Schleswig-Holstein.

Donkere wolken boven de baai.

Braunkohl Tagebau.


Zolang de energiehonger nog niet gestild is wordt er bruinkool gedolven.
Dit gebeurd nog niet eens zover over de grens ter hoogte van Venlo.

We verblijven een paar dagen op de camperplaats in Jülich.


Tijdens onze fietstocht valt meteen op dat veel kleine gehuchtjes gedeeltelijk of helemaal verlaten zijn.
De bewoners zijn uitgekocht en elders ondergebracht. Hun huis, waar de families jaren lief en leed met elkaar gedeeld hebben, wacht het onvermijdelijke lot der graafmachines.

Als laatste toevluchtsoord.

Overal vervallen schuurtjes.

In een beeld gevangen : rechts de graafmachine en links de bestemming, de electriciteit centrale.

In al zijn afschrikwekkende afmetingen.

 

Dat geldt ook voor de centrale.

Een taartpuntje graafmachine.

Overal pompen om het waterpeil zo laag mogelijk te krijgen.

Wat dan er voor zorgt dat riviertjes droogvallen.

Investeren in nieuwe machines heeft natuurlijk weinig nut als dit land toch gaat verdwijnen.

Nog eenmaal een blik achterom en dan is het weer tijd om huiswaarts te gaan.